Liefdesgedicht uit een reeks, geschreven rond 2003, circa 15 jaar geleden.
Om en nabij het begin:
“Mijn wil heeft zelf bepaald mijn besluit staat ijzersterk vast
Je onnabootsbare uitdrukkingen wat heb ik meer gewenst
Je gaf me hoop de leeuw in mij werd wakker geschud
Je blik niet geveinsd je lach ontzettend stout weg was al mijn leed
Of je bent mijn pronkend geluk of ik ervaar het allerergste leed”