Je had die gedachten achterwege moeten laten
Ik heb vaak tegen je gezegd
Veel gedachten zijn onbetrouwbaar 
Een bron van foutieve beïnvloeding 

Je moet je oor er niet naar te luister leggen
Je hebt mijn advies niet opgevolgd
Je hebt een heel complex gebouwd
En op gedachten vertrouwd

Dit is je graf, waarop door mij wordt gerouwd
En poëzie gepend; ik kon je niet tegenhouden
Je grossierde in fouten, fout op fout
Door de bomen zie ik niet het oerwoud
(…) 

Dit is mijn passie, gemurmelde woorden neerpennen
Bij de situatie blijven, niet wegrennen
Erkennen en erkentelijk zijn
Dit zijn onze kunsten, en dat onze beperkingen

Wij geven niet op, dat siert ons
Wij bouwen de overtreffende trap
De vorige is de vorige, wij overwegen
De volgende stap

Schenk mij, wat het ook is
Laat het bitter zijn
Desnoods met gif wedijveren
Eens gaan we dood, hoe lang we ook leven

Wij kunnen rekken, rekken wat we willen
Eens komt onze tijd en zullen wij vertrekken
Of we nou willen of niet, aanwezig zijn of niet
De dood is de dood ook bij verstek  

Een deel heb ik reeds bezongen
In de gedichten die ik aan je voordroeg
Een deel zit besloten in de vragen
Waar geen antwoord op kwam

Zet koers, waarheen je ook vaart?
Dit is mijn hart en speel je kaart

Ik waande mij gelukkig 
Wie waant zich gelukkig op een wolk?

Ik was te blind om te zien
Jij bent onbetrouwbaar volk
(…)
Ik bid dat de goden ons zullen sparen
(…)
De tijd zal het leren
Ik veeg de tranen weg
En censureer mijn woorden
(…)