Volgens de Data van mijn LapTop geschreven, ergens begin 2001. Gepubliceerd in 2002 in Erasmus Alumni Gids (Thema: Roots en Routes).
Mevrouw,
Het is ongetwijfeld beter
Mijn stappen terug te nemen
Mij terug te zetten in mijn eigen woorden
U met rust te laten
En de stilte behouden
Mevrouw, in uw hand was een weg
Op die weg was een halte
Bij die halte stond ik
Ik kon mee
Maar u wou niet
Nu ga ik en gaat u
En bloed ik onzichtbaar
Voor de ogen die mij niet
Hebben toegestaan
Levend monument
Rebel, Je kookt van binnen en kijkt
Verbergt pijn en blijft
Wachten op wie of wat
Iets concreets of iets abstracts
Welke bus moet je hebben
Je streelt met je ogen alle kanten
En vliegt van hier naar daar
Doe iets dat ik nooit vergeet
En waarmee ik elk gedicht beginnen zal
Zeg wat, maakt niet uit wat
Open mijn ogen als ik slaap
Lees mij de les voor als ik niet beter weet
Je staat te wachten op wie of wat
Dat de Nationale Nederlanden omlaag komt
De Coolsingel volloopt
De Willemsbrug met het water wordt meegesleurd
De kranten zeggen dat het centraal station
binnenkort wordt verbouwt
Een mening misschien?
Je staat en wilt weg
Waarheen? Hoe ? met wie?
Waarom ga je daar niet weg
Waarom zoek je het geluk niet elders
(…)
En toen zei de rebel:
‘een vrouw, een kind en dan
18 jaar man en mijn klok staat stil
wat wil ik en wat niet
dit is mijn leven
ik heb niets te willen
en tijdens mijn leven ga ik dood’.
(…)
Op een eindeloos schip
we stapten in
voor goud en rijkdom
achter de zon
zagen wij wat er niet was
wisten wij veel
op een eiland
omringd door golven
op een schip
waar geen einde aan kwam
geen zee of haven was hetzelfde
ook dezelfde zee en haven niet
(…)
