Category: Poetry (Page 31 of 47)

Life is stable at this table

Het leven is stabiel, het geeft en neemt
Het geeft om lief te hebben, heb lief
En neemt geliefden
Te stabiel, om erover te twisten

Het lot of de loterij? Een gok of van god?
Het is geduldig afwachten, je wint en je verliest
Om dan achterover te leunen in de eeuwige mist

Life is humble at this table

Het mag niet, het moet zo zijn dat
De zomer wisselt van shirt, laat maar gaan lief
Dit is een casino, en ik trek een lot
Wacht gezellig af en kom vanzelf aan bod

Gelezen in die geest van het (naderende einde van het WK) voetbal en de overige sporten, klinkt ook dit gedicht toch anders dan bedoeld.
Lees zoals het jou schikt.

Wat maakt het uit?

Ik had al uitgeschakeld moeten zijn

Op zulke dagen – niet de geringste – redigeer ik mijn poëzie
Ik mijmer wat en trotseer beelden
Wat moet ik anders, ik leef in de reservetijd
Veel is voorbij, verstreken
Ik had al ergens moeten hebben gelegen

Het is een wonder dat ik het heb gered
Zo vaak is op mijn leven gewed
Door goden en lotgenoten
Ik wil niet te vroeg juichen
Het oeuvre is voltooid, ik doe manoeuvres

Op zulke dagen – niet de geringste – redigeer ik mijn poëzie
En proost, op de resterende tijd!

(…)

Mocht ik mijn lach afleren
Het licht niet langer
Uit mijn ogen schijnen
En mijn geloof kwijtraken

Weet en voel je gesteund
Ik zal zo nu en dan naar je glimlachen
Een schamel eerbetoon
Aan de strijd die ook ik niet heb volbracht

Ik weet dat het niet zal helpen
Ik zal je zien dwalen, vragen zien stellen
Waarom is de wereld wreed
Waarom zijn mensen zo, zo kil, zo koud
Zo wereldvreemd?

Blijf leven, blijf durven, overleven
Een enkeling lukt het buiten
De poorten van de hel te blijven
En de ster te worden aan de hemel boven

Geschreven  12 oktober 2010

Schilderij van Abttoy, “Silya” 2017