Hier op de scheidslijn
Tussen zee en land
De liefde was niet wederzijds
Ik vertrek en laat de band
(…)
Waarom wordt op mij gejaagd?
Ik uit mij en zeg waar het op staat
Ik bied de verdrukten perspectief
Waarom is mijn mening zo gehaat?
(…)
Ik sta voor de verdrukten, de zieken
En zij die niets hebben
Voor wie God nog
Een punt van hoop kan zijn
Voor wie opium een ontsnappingsmiddel is
Uit een realiteit die ze niet kunnen negeren
Dachten ze dat ik makkelijk was
Ze mogen ervan maken wat ze willen
Laat ze filosoferen
(…)
Ik hoor een hond
De politie-staat voor de deur
De rechter heeft een concept uitspraak
Een mens van vlees en bloed
(…)
Het maakt niet uit dat ik staak
Zucht
Wat een klucht
Mijn lief, zij willen mij dood hebben
Zij hebben prijzen op mijn hoofd gezet
Laat ze razen
Laat ze dwazen
Zij nemen mijn ziel toch niet te grazen
Ze mogen mij ophangen
In zee werpen of op de maan zetten
Eén ding staat vast
Zij hebben mij niet kunnen onderwerpen
En over zoveel jaar zijn we dood en vergeten
De god van de verdrukten niet
Hij is overal
(…)
Verbeeld deze en brand een kaars
Denk aan mij als ik sterf
Brand een kaars
Wees strijdvaardig en vecht
Kom op tegen onrecht
Alles gaat voorbij
Mijn standbeeld
Dat zal je nageslacht niet ontgaan
Category: Poetry (Page 16 of 47)
Ik ben in de war, mijn schat
Ik hoor over doden en lijden
Ik ruik rozengeur en zie maneschijn
Het moet wel vals alarm zijn
Ik ben noch van de wijsheden, de vuistregels
Noch van het actie voeren
Ik ben de levende ik
In vluchtige anekdotes
De wijsheden hebben zo hun doel
En bevatten geen waarheid
Voor het actie voeren moet je politicus zijn
Het felst rond verkiezingstijd
De een is vastberaden
En ziet zijn kans schoon
Een ander twijfelt nog
En zoekt het eigen belang
Lijden is overal, lijden is universeel
De een ontbeert brood, onderdak en bier
Een ander heeft geen tampon
En gebruikt toiletpapier
De een mag zijn geloof niet belijden
En een ander mag zijn zelf niet zijn
Ik ben ontslagen
Wat wil je nog meer?
Volg wie je wilt, ze zijn beperkt houdbaar
Voor je het weet, over datum, zo is de tijdgeest
Neem mijn poëzie, niet al te serieus
Aanbevolen dosis: 1 keer per week; die is onbeperkt houdbaar
Laat me nog eens naar je kijken
Je doet me denken aan
Ik hoef niks meer te weten
Ik wil niet weten hoe dit hart
Uiteen wordt gereten
Ik zie en lees zoveel onnozel
Ik haat wat je liefhebt
En heb lief wat je haat
Andersom, wij worden het niet eens
We hadden geliefden kunnen zijn
Tortelduifjes kunnen wezen
Hoe cliché wil je het hebben
Het is wat het is
Hoeveel danspassen nog te gaan
We waren jong
Jij was wijzer
Al dacht ik daar toen anders over
Laat me nog eens naar je kijken
Je doet me denken aan
Ik hoef niks meer te weten
Ik wil niet weten hoe dit hart
Uiteen wordt gereten